Race 2

Vandaag Race 2 in christ Church regatta en helaas konden we het succes van gisteren niet herhalen. Alles wat kon mislopen liep mis. Goede start, iets achter op concurrent maar al snel terug op gelijke hoogte tot we begonnen te blunderen. Murtaza is van zijn stoel gegleden en zat dus geblokkeerd in de boot. Iedereen stoppen en herbeginnen maar ondertussen waren de andere gaan vliegen. Wij wilden nog eens indruk maken met een goede finish maar onze stuurvrouw maakte een foutje en stuurde ons de oever in.
gevolgen zijn te zien op de foto (komt zondag online), geraamde onkosten lopen van 21000 pond (nieuwe boot) tot 12000 pond (reparatie).
Het kan verkeren...

Christ church regatta

Net terug van het roeien. Al die weken training, opstaan om 6h, krachtoefeningen, zwemtesten,... resulteerden vandaag in een fenomenale overwinning van het Templeton Team over Trinity College!!!
Hoewel wij maar 2 keer per week trainden en zij 3 keer waren we toch duidelijk de betere. De race gaat over 400m en we lagen 30m voor op hen!!!
De overwinning kwam echt onverwacht want de laatste weken slaagden we er maar niet in om alle acht in hetzelfde tempo te roeien. Vandaag echter besloot de coach om het tempo te verlagen en het zo iets makkelijker te maken. Door het tragere tempo gaan we natuurlijk iets trager maar we kunnen alle 8 wel veel kracht zetten. Trinity ging aan de haal met een veel hoger tempo maar raakte al snel uit ritme waardoor we hen makkelijk konden inhalen en vlot wonnen.
Morgen is het race 2 voor ons.
Chirst Church regatta laat in totaal 240 boten van 8 roeiers en een stuurman uitkomen tegen elkaar. Vanmiddag zijn dus 2160 'athleten' in actie gekomen in 4h tijd. Een waar huzarenstukje en superambiance. Ons college is een nieuwkomer en daarom populair onder de oude colleges ( ze hebben liever dat wij winnen dan hun concurrent Trinity), de aanmoedigingen schreeuwden ons echt vooruit.
De babyboom duurt ondertussen voort: Stan Tack, zoon van Hannelore en Frederik komt de Tack-clan versterken in Ledegem en Ava Sophia McInerney is de dochter van mijn Australische vriend Andrew. (zijn vrouw was uitgerekend 5 dagen voor Sophie)
Het komt razendsnel dichterbij vrienden....

Babyboom

Na An en Dieter was het de beurt aan de buren in Rewley Abbey Court om te bevallen. Wel eens interessant om te horen hoe het eraan toe gaat in andere culturen. We wonen hier in een appartementsblok met 45 appartementen, waarvan zeker 15 bewoond zijn door Indiers. Een van hen moest bevallen. 's Morgens is ze met haar man en 2 vriendinnen vertrokken naar het ziekenhuis. Onmiddellijk na de bevalling heeft de vader alle andere Indische mannen opgebeld om te komen naar het ziekenhuis. Daar hebben ze een feestje gebouwd dat verderging op café tot in de vroege uurtjes. Maar het kindje heeft nog geen naam. De familie in India zal nu overleggen wat de beste naam is en de moeder van de moeder beslist uiteindelijk wat het wordt...
De familieraad kan pas plaatsvinden na de geboorte omdat het bij wet verboden is om het geslacht te kennen voor de geboorte. Dat kon wel in het verleden maar meisjes werden bijna systematisch geaborteerd in armere milieus...
Deze week is het serieuze werk begonnen: Mock Exams.
Om het slaagpercentage te verhogen leiden ze ons door examenvragen van de vorige jaren. Wat dat betreft zijn ze hier veel opener dan in Leuven. Daar moest je vaak raden wat de prof belangrijk vond, hier helpen ze je om de examenvragen van vorige jaren op te lossen.
Nog een verschil in examens: we hebben 6 examens in 4 dagen. Alles is schriftelijk, maar je moet in smoking gekleed zijn om je examen te mogen indienen.
Wij hebben een semestersysteem, maar licentiaatsstudenten hebben slechts 1 of max 2 keer examens in hun 3 jaar, en dan nog alles in 8 dagen. Daar kunnen ze in Leuven nog iets van leren met hun semex...

Welkom Elise

Een dikke proficiat aan An en Dieter met hun dochter. Ik heb nog niet veel meer info maar 11 november is toch al een vredige dag om geboren te worden.
We hadden een tijdje gedacht dat wij nog eerst zouden zijn maar gelukkig laat ons babietje nog wat op zich wachten. Sophie verveelt zich wel een beetje tijdens de platte rust maar we zijn allebei tevreden dat ons babietje nog wat kan groeien in de moederschoot.
Verder niet veel nieuws onder de zon. Ze hebben hier nog een versnelling hoger geschakeld waardoor ik nauwelijks nog kan volgen maar dat schijnt bij iedereen het geval te zijn dus ik maak me weinig zorgen (heb er ook geen tijd voor).
Gisterenavond zijn we na de deadline nog iets gaan drinken en we waren getuige van een staaltje Brits avondvertier. Het meisje (ongeveer19jr) dat naast mij stond aan de toog was vrij beschonken maar na een paar weken in Oxford vind ik dat normaal. Tot ze plots als een plank achterover viel op haar achterhoofd en bleef liggen. Haar ene vriendin nam haar pols om te zien of ze nog leefde terwijl de andere een glas water in haar gezicht kapte. De rest van de cafégangers had totaal geen oog voor hen. Gelukkig kwam ze na 5 minuten bij en sprak ze de wijze woorden: I wanna go home.
Nog nooit meegemaakt maar typisch brits zo verzekerde de barman mij.

tradities

Donderdag ben ik nog eens getuige geweest van de Oxford-tradities. We waren uitgenodigd op St-Peterscollege voor een diner. De dinerhall bestaat uit 3 rijen tafels naast elkaar met aan het hoofd van die drie 1 dwarse grote tafel. De undergraduates (licentiaatsstudenten) moeten eerst de refter binnen. Als wij (graduates) binnenkomen , mogen er geen graduates meer binnen en de aanwezigen moeten rechtstaan. Eens wij gaan zitten mogen zij ook weer zitten. Vijf minuten later klopt de zaalwachter met zijn staf op de grond, iedereen staat recht, de fellows komen binnen. De oudste fellow (dat zijn proffen verbonden aan een college) leest een latijns gebed voor, daarna gaan we zitten en gaat de deur op slot tot na het diner.
Achteraf was er een fuif naar amerikaanse traditie. De titel was 'Whatever happens in Vegas stays in Vegas', bijgevolg kan ik hierover niets vertellen en ook geen foto's tonen maar het was leuk. Ik kon echter niet lang blijven want een andere traditie haalde mij om 6 h uit bed: roeien. De roeitocht was prachtig. Bij zonsopgang zaten we op het water en waren we bijna alleen tussen vogels, mist en zon...
Dit weekend zijn we ook naar de gynecoloog geweest. Alles gaat goed en het aftellen kan beginnen (normaal gezien nog 5 weken)