oxford - belgium 6-1

Dat is de score bij mijn weekindeling. 6 dagen hard werken in Oxford om de zevende dag vrouw en kind te zien in Ieper (klinkt nogal bijbels niet?)
In ieder geval Sophie is terug thuis en kan nu daar 'genieten' van absolute rust. 'Genieten' tussen aanhalingstekens want eigenlijk verveelt ze zich nogal. Ze mag op doktersbevel zo goed als niets doen maar voelt zich wel in staat om iets te doen, dus het is blijven liggen op karakter en met de wetenschap dat ons kindje er wel bij vaart.
Gelukkig bestaat er zoiets als Eurostar waardoor ik snelkan reizen. Vrijdagavond ben ik in Oxford vertrokken om 4h later in Ieper te zijn en zondagmorgen de omgekeerde richting. Jammer genoeg zorgt Eurostar er ook voor dat ik snel blut word.
Vorige donderdag ben ik naar een College-exchange diner geweest. Ons studentencollege organiseert dan een diner in onze gebouwen en we nodigen 20 studenten uit van een bevriend college. Volgende donderdag nodigen zij ons dan uit om bij hen te gaan eten. Mijn college is een MBA-college en telt vooral mannen dus spreken ze telkens af met colleges die overwegend vrouwelijk zijn. De bedoeling is dat je tijdens een lekker diner praat met studenten uit compleet andere richtingen en landen. Achteraf zijn er drinks and music. Ik zat bij I-Lin (but you can call me 'Pamela') uit Taiwan en Kaing Hourng (but you can call me 'Selina') uit Cambodja. Best aangenaam om hun cultuur te leren kennen en te ontdekken wat zij vinden van Oxford en de Europese gewoontes. Belgie kenden ze allebei van bier, chocolade, Brussels and Dutroux: meteen gespreksstof genoeg...

I Woz

De aantrekkingskracht van deze unief is gisteren nog maar eens gebleken. Op de middag hadden we anderhalf uur 'les' van Steve Wozniak. Dit is de man die op zijn eentje de eerste twee Apple computers heeft ontwikkeld en zo de revolutie van PC's en internet heeft ontketend.
Het was fascinerend om hem bezig te horen. Wozniak heeft een IQ van boven de 200 maar komt heel normaal en gewoon over. Zijn vader gebruikte de honger naar kennis van Wozniak om hem van jongsaf aan in te wijden in electronica en transistoren. Als 12 jarige zat hij al schema's te bedenken om rekenmachines ed te maken. Zijn verhaal was zeer inspirerend, te meer omdat hij vertelde nooit gestreefd te hebben naar een 'uitvinding'. Hij was gewoon goed met electronica en kon meer dingen dan een ander. Het was Steve Jobs die een bedrijf wou en de wereld wou veranderen, Wozniak wou gewoon met chips en computers werken.

De rest van de lessen wordt gegeven door minder merkwaardige personen maar ik stel toch iedere keer vast dat de proffen hier ook heel onderlegd zijn in hun vakgebied en bovenal dat ze veel meer uit een groep kunnen halen dan onze proffen uit Leuven. Iedere les moeten we voorbereiden en het laatste uur van de les is voorbehouden voor groepsdiscussie aan de hand van een praktijkgeval waarin we de theorie moeten toepassen. Heel erg interessant maar het vraagt wel veel werk om iedere les voor te bereiden ...

familienieuws bis

Dit keer minder goed nieuws. Sophie is moeten terugkeren naar België omdat ons 'dimitje' te vroeg ter wereld wilde komen. Voorlopig lijkt alles onder controle maar ze blijft wel in het ziekenhuis ter observatie en om absolute rust te garanderen.
Normaal gezien zal zij binnenkort een berichtje plaatsen met haar volledig verhaal maar wegens algehele verplichte rust moeten jullie voorlopig met mij tevreden zijn als auteur.
Misschien moet ik ook eens verduidelijken dat 'dimi' kan duiden op dimitri of dimitra en dat dit uitgevonden werd door peter om niet telkens over 'de baby' te moeten spreken.

Familienieuws

Peter vertrekt morgen naar Madrid: hieronder leest u waarom.

"Schijn van de maan" weer in de prijzen ?
wo 04/10/06 - De kortfilm "Schijn van de maan" van Peter Ghesquiere is de enige Belgische kortfilm die kans maakt op de prestigieuze CILECT Prize. De afstudeerfilm is een van de vijf genomineerden voor de prijs van 's werelds meest toonaangevende filmscholen.
De kortfilm werd door het Centre International de Liaison des Ecoles de Cinéma et de Télévisioni (CILECT) geselecteerd uit meer dan 100 films. Uit de vijf genomineerde films wordt op 21 oktober de winnaar gekozen in Madrid.
Ghesquiere studeerde in 2004 af aan het RITS in Brussel met "Schijn van de maan". De film vertelt het verhaal van een gezin dat leeft in een dictatuur.
Als de vader van het kind wordt doodgeschoten, vertelt de moeder haar zoon dat papa op reis is naar de maan.
De kortfilm won eerder al de Canvasprijs op het kortfilmfestival Het Grote Ongeduld, de publieksprijs op De Kortste Nachten in Antwerpen en de prijs van de jeugdjury in Hoei.
"Schijn van de maan" was ook geselecteerd voor het Prague Short Film Festival en het Filmfestival van Cannes.

bron: VRTnieuws.net

Matriculation

Vandaag hadden we matriculation. Dit is de officiële inhuldiging als Oxford-university student. We moesten ons opkleden met onze gown en white bow tie boven een dark suit om binnen te mogen (zie foto). Eens binnen zaten we met zo'n 500 in een middeleeuws Theatre te luisteren naar de speech van de vice rector. Die verwelkomde ons nog maar eens in Oxford en wist ook te vertellen hoe 'lucky' we wel zijn dat we hier kunnen studeren... Na een weekje hier weet je ongeveer wel wat ze allemaal te vertellen hebben. In ieder geval mochten we na een kwartiertje buiten om dan te beginnen met het tweede (en officieuze) deel van de ceremonie: drinks. Gelukkig vonden we een pub met belgian beer (stella) en dus konden we naar hartelust drinken. Of het zo'n goed idee is om een paar pints (halve liters) te drinken in de namiddag zal ik morgen misschien ontdekken maar het was in ieder geval leuk. Opnieuw hebben we heel wat medestudenten en echtgenotes leren kennen...
Deze morgen had ik al deelgenomen aan een andere typisch oxford-activiteit: rowing. Als student aan deze unief was ik toch verplicht om éénmaal geroeid te hebben, dus ben ik vanmorgen naar de introduction geweest. Was best wel leuk. Eerst wat oefenen op fitness-roeimachines maar dan het echte werk: met 8 in een boot en hop achteruit.
Een lichtgewicht meisje was onze 'cox' en dat betekent dat zij de bevelen uitdeelt. Het valt op zich al niet mee om naar een vrouw te luisteren maar deze gaf dan nog bevelen als 'bow four hold it hard' en 'number six row perpendicular' zodat ik zelfs geen moeite deed om het te begrijpen. Maar roeien was best wel fun, zodat ik van plan ben om hier toch éénmaal per week heel vroeg uit de veren te kruipen en wat sport te doen.
Nu nog afwachten hoe lang ik dat plan kan volhouden

diversiteit

De voorstelling is voorbij. 216 studenten die één na één langs de micro lopen om zich voor te stellen: boring day. Anderzijds was het wel interessant om iedereen zijn achtergrond eens te horen. Ik ben zowat de enige met productie-ervaring. De meeste collega's komen uit consultancy, vooral IT - SAP consultants zijn naar Oxford gekomen. Maar er zitten ook wel een aantal opmerkelijke carrieres tussen. Zo had Gabriel een online taalburo, opgestart op z'n 22ste!, Major is een US-Marine Major met 17 ervaring, Kevin heeft miljoenen verdiend met zijn Hedge funds maar was erop uitgekeken en wil in oxford iets nieuws leren...
Hopelijk kan ik van al die mannen heel wat bijleren. Vanmiddag is het College induction. In oxford ben ik lid van de Said Business School maar om daar te kunnen studeren moet ik lid zijn van een college. Templeton college is gespecialiseerd in Economie en MBA-studenten dus heb ik me daarvoor ingeschreven. De college is de plaats voor sport en extra-curriculum activiteiten maar er worden ook lessen gegeven en ik heb er een persoonlijke tutor die mijn vooruitgang doorheen het jaar moet opvolgen.
De college staat ook in voor de praktische regeling van de examens. Die vinden plaats in de examschool en worden streng opgevolgd door de procters. Dat zijn senior-proffen die alle regeltjes ivm examens doen naleven. En er zijn nogal wat regeltjes, men zegt dat er ieder jaar 1 wordt toegevoegd en de unief is 800 jaar oud...

nice to meet you

Het jaar is begonnen...
Donderdag kon ik eindelijk in ons appartementje en het valt reuze mee. Het is ruim, op 100m van de 'school' en op 200m van het centrum. Maar bovenal is het rustig gelegen, midden in een groenzone met zicht op het kanaal en bomen... We hebben 2 slaapkamers, een comfortabele badkamer en een goed ingerichte keuken-leefruimte. De tweede slaapkamer is gereserveerd voor ons nageslacht maar tot de geboorte is er zeker plaats voor logés...
Donderdag en vrijdag hebben we grotendeels doorgebracht met administratie en verhuizen (sophie moest tussendoor nog werken in Watford) maar vrijdagavond vonden we het toch tijd om een stapje in de wereld (oxford is nu echt onze leefwereld) te zetten. Smiddags was ik al eens langsgelopen op Said ('de school') en had ik met wat collega-studenten gesproken. 's Avonds zien we toevallig een paar van die gasten terug en ze sleuren ons meteen een café binnen waar ongeveer 100 MBA'ers zaten. Een aantal pinten (cola's voor zwangere sophie) later hadden we al heel wat internationale contacten gelegd, was er al afgesproken voor een 'echtgenoten-activiteit' de volgende middag en wisten we al waar we de volgende avond zouden doorbrengen. Je merkt dat iedereen hier midden in het onbekende gedropt is en dat we echt op elkaar aangewezen zijn om er een leuk jaar van te maken...
Morgen begint het induction-programma officieel en moet ik me gedurende 5 minuten voorstellen aan zo'n 300 man... Mijn engels faalt af en toe nog dus ik hoop maar dat ik dan een begenadigd moment heb. Verder zullen ze ons duidelijk maken hoe de unief werkt want het systeem van colleges, universiteit, leefgroep, procter, examschool, ... is nog 1 groot kluwen voor iedereen van ons.