Zondvloed

Peter Peter heeft de publieksprijs gewonnen op Leuven kort met zijn nieuwste kortfilm ' Zondvloed'. De film werd vertoond in ieper en WTV was erbij: bekijk video .
Als je op de link klikt, krijg je eerst wat reclame maar dan komt de reportage.

Picture time

slapen in de babysitter
klaar om te gaan wandelen

vakantie

Juliette wil nog niet slapen, dus zit ik hier met 1 hand te typen en ondertussen mijn dochter in slaap te wiegen. U merkt het al, mijn leven verandert iedere week drastisch.
De examens zijn goed verlopen, 3 weken vakantie lachen mij toe. Donderdagnamiddag heb ik nog eer bewezen aan de Britse traditie: 'wetting the head'. De bedoeling is dat de vader zijn pasgeboren dochter viert met vrienden en veel drank. Door het samenvallen met het einde van de examend was dat in mijn geval veel vrienden en veel te veel drank. In de KLJ zouden zeggen: 'we hebben het zwien in de bjeten gejoagd'.
Thuis stellen we het ondertussen heel goed, Juliette is flink en rustig maar een avond-mens. 's Avonds kan ze nooit gaan slapen, maar naar het schijnt erft ze dat van de vader.
We hebben al veel mooie foto's maar telenet rammelt met mijn voeten, hopelijk krijg ik ze binnenkort wel online. Maar nu lijkt het erop dat ik gewonnen heb van Juliette en kan gaan slapen.

examens

Na het geluk van vorige week begint de miserie van deze week: examens.
Vanmorgen heb ik afscheid genomen van vrouw en dochter (die moet nog 30 keer slapen en drinken voor ze mij terugziet).
Morgen heb ik examen 'Financial reporting' om 9h30 en morgenmiddag om 14h is decision science aan de beurt. In vlaanderen heten die vakken 'boekhouden' en 'statistiek'. Voor een burgie stelt dat inhoudelijk geen problemen maar de toepassingen zijn wel uitgebreid en moeilijk. Juliette heeft er bovendien voor gezorgd dat studietijd en -motivatie op een heel laag pitje stonden dus het wordt toch wel afwachten...
Maar als jullie allemaal duimen lukt het mss nog wel (examentijdstip zijn in UK-time, dus dat wordt 10h30 en 15h in Belgie)

familiegeluk

hallo we zijn alledrie heel blij met de massale emailtjes na de geboorte. Het doet deugd om te weten dat we nog niet vergeten zijn ondanks ons tijdelijk verblijf in Oxford. Sophie en Juliette stellen het heel goed, Juliette slaapt heel veel, Sophie iets te weinig en tussendoor probeer ik te studeren voor mijn examens. We gaan vrijdagmiddag terug naar Ieper waar ik Sophie en Juliette zal achterlaten om mijn examens af te leggen in Oxford. Hieronder volgen nog wat foto's want dat is toch wat jullie allemaal willen...

foto's

Trotse ouders met dochtertje

Juliette herself

Oma Suzanne, Mammie Ludwine, Sophie en Juliette, een viergeslacht
Juliette bij peter Peter

Juliette bij Meter Caroline

Juliette

Race 2

Vandaag Race 2 in christ Church regatta en helaas konden we het succes van gisteren niet herhalen. Alles wat kon mislopen liep mis. Goede start, iets achter op concurrent maar al snel terug op gelijke hoogte tot we begonnen te blunderen. Murtaza is van zijn stoel gegleden en zat dus geblokkeerd in de boot. Iedereen stoppen en herbeginnen maar ondertussen waren de andere gaan vliegen. Wij wilden nog eens indruk maken met een goede finish maar onze stuurvrouw maakte een foutje en stuurde ons de oever in.
gevolgen zijn te zien op de foto (komt zondag online), geraamde onkosten lopen van 21000 pond (nieuwe boot) tot 12000 pond (reparatie).
Het kan verkeren...

Christ church regatta

Net terug van het roeien. Al die weken training, opstaan om 6h, krachtoefeningen, zwemtesten,... resulteerden vandaag in een fenomenale overwinning van het Templeton Team over Trinity College!!!
Hoewel wij maar 2 keer per week trainden en zij 3 keer waren we toch duidelijk de betere. De race gaat over 400m en we lagen 30m voor op hen!!!
De overwinning kwam echt onverwacht want de laatste weken slaagden we er maar niet in om alle acht in hetzelfde tempo te roeien. Vandaag echter besloot de coach om het tempo te verlagen en het zo iets makkelijker te maken. Door het tragere tempo gaan we natuurlijk iets trager maar we kunnen alle 8 wel veel kracht zetten. Trinity ging aan de haal met een veel hoger tempo maar raakte al snel uit ritme waardoor we hen makkelijk konden inhalen en vlot wonnen.
Morgen is het race 2 voor ons.
Chirst Church regatta laat in totaal 240 boten van 8 roeiers en een stuurman uitkomen tegen elkaar. Vanmiddag zijn dus 2160 'athleten' in actie gekomen in 4h tijd. Een waar huzarenstukje en superambiance. Ons college is een nieuwkomer en daarom populair onder de oude colleges ( ze hebben liever dat wij winnen dan hun concurrent Trinity), de aanmoedigingen schreeuwden ons echt vooruit.
De babyboom duurt ondertussen voort: Stan Tack, zoon van Hannelore en Frederik komt de Tack-clan versterken in Ledegem en Ava Sophia McInerney is de dochter van mijn Australische vriend Andrew. (zijn vrouw was uitgerekend 5 dagen voor Sophie)
Het komt razendsnel dichterbij vrienden....

Babyboom

Na An en Dieter was het de beurt aan de buren in Rewley Abbey Court om te bevallen. Wel eens interessant om te horen hoe het eraan toe gaat in andere culturen. We wonen hier in een appartementsblok met 45 appartementen, waarvan zeker 15 bewoond zijn door Indiers. Een van hen moest bevallen. 's Morgens is ze met haar man en 2 vriendinnen vertrokken naar het ziekenhuis. Onmiddellijk na de bevalling heeft de vader alle andere Indische mannen opgebeld om te komen naar het ziekenhuis. Daar hebben ze een feestje gebouwd dat verderging op café tot in de vroege uurtjes. Maar het kindje heeft nog geen naam. De familie in India zal nu overleggen wat de beste naam is en de moeder van de moeder beslist uiteindelijk wat het wordt...
De familieraad kan pas plaatsvinden na de geboorte omdat het bij wet verboden is om het geslacht te kennen voor de geboorte. Dat kon wel in het verleden maar meisjes werden bijna systematisch geaborteerd in armere milieus...
Deze week is het serieuze werk begonnen: Mock Exams.
Om het slaagpercentage te verhogen leiden ze ons door examenvragen van de vorige jaren. Wat dat betreft zijn ze hier veel opener dan in Leuven. Daar moest je vaak raden wat de prof belangrijk vond, hier helpen ze je om de examenvragen van vorige jaren op te lossen.
Nog een verschil in examens: we hebben 6 examens in 4 dagen. Alles is schriftelijk, maar je moet in smoking gekleed zijn om je examen te mogen indienen.
Wij hebben een semestersysteem, maar licentiaatsstudenten hebben slechts 1 of max 2 keer examens in hun 3 jaar, en dan nog alles in 8 dagen. Daar kunnen ze in Leuven nog iets van leren met hun semex...

Welkom Elise

Een dikke proficiat aan An en Dieter met hun dochter. Ik heb nog niet veel meer info maar 11 november is toch al een vredige dag om geboren te worden.
We hadden een tijdje gedacht dat wij nog eerst zouden zijn maar gelukkig laat ons babietje nog wat op zich wachten. Sophie verveelt zich wel een beetje tijdens de platte rust maar we zijn allebei tevreden dat ons babietje nog wat kan groeien in de moederschoot.
Verder niet veel nieuws onder de zon. Ze hebben hier nog een versnelling hoger geschakeld waardoor ik nauwelijks nog kan volgen maar dat schijnt bij iedereen het geval te zijn dus ik maak me weinig zorgen (heb er ook geen tijd voor).
Gisterenavond zijn we na de deadline nog iets gaan drinken en we waren getuige van een staaltje Brits avondvertier. Het meisje (ongeveer19jr) dat naast mij stond aan de toog was vrij beschonken maar na een paar weken in Oxford vind ik dat normaal. Tot ze plots als een plank achterover viel op haar achterhoofd en bleef liggen. Haar ene vriendin nam haar pols om te zien of ze nog leefde terwijl de andere een glas water in haar gezicht kapte. De rest van de cafégangers had totaal geen oog voor hen. Gelukkig kwam ze na 5 minuten bij en sprak ze de wijze woorden: I wanna go home.
Nog nooit meegemaakt maar typisch brits zo verzekerde de barman mij.

tradities

Donderdag ben ik nog eens getuige geweest van de Oxford-tradities. We waren uitgenodigd op St-Peterscollege voor een diner. De dinerhall bestaat uit 3 rijen tafels naast elkaar met aan het hoofd van die drie 1 dwarse grote tafel. De undergraduates (licentiaatsstudenten) moeten eerst de refter binnen. Als wij (graduates) binnenkomen , mogen er geen graduates meer binnen en de aanwezigen moeten rechtstaan. Eens wij gaan zitten mogen zij ook weer zitten. Vijf minuten later klopt de zaalwachter met zijn staf op de grond, iedereen staat recht, de fellows komen binnen. De oudste fellow (dat zijn proffen verbonden aan een college) leest een latijns gebed voor, daarna gaan we zitten en gaat de deur op slot tot na het diner.
Achteraf was er een fuif naar amerikaanse traditie. De titel was 'Whatever happens in Vegas stays in Vegas', bijgevolg kan ik hierover niets vertellen en ook geen foto's tonen maar het was leuk. Ik kon echter niet lang blijven want een andere traditie haalde mij om 6 h uit bed: roeien. De roeitocht was prachtig. Bij zonsopgang zaten we op het water en waren we bijna alleen tussen vogels, mist en zon...
Dit weekend zijn we ook naar de gynecoloog geweest. Alles gaat goed en het aftellen kan beginnen (normaal gezien nog 5 weken)

oxford - belgium 6-1

Dat is de score bij mijn weekindeling. 6 dagen hard werken in Oxford om de zevende dag vrouw en kind te zien in Ieper (klinkt nogal bijbels niet?)
In ieder geval Sophie is terug thuis en kan nu daar 'genieten' van absolute rust. 'Genieten' tussen aanhalingstekens want eigenlijk verveelt ze zich nogal. Ze mag op doktersbevel zo goed als niets doen maar voelt zich wel in staat om iets te doen, dus het is blijven liggen op karakter en met de wetenschap dat ons kindje er wel bij vaart.
Gelukkig bestaat er zoiets als Eurostar waardoor ik snelkan reizen. Vrijdagavond ben ik in Oxford vertrokken om 4h later in Ieper te zijn en zondagmorgen de omgekeerde richting. Jammer genoeg zorgt Eurostar er ook voor dat ik snel blut word.
Vorige donderdag ben ik naar een College-exchange diner geweest. Ons studentencollege organiseert dan een diner in onze gebouwen en we nodigen 20 studenten uit van een bevriend college. Volgende donderdag nodigen zij ons dan uit om bij hen te gaan eten. Mijn college is een MBA-college en telt vooral mannen dus spreken ze telkens af met colleges die overwegend vrouwelijk zijn. De bedoeling is dat je tijdens een lekker diner praat met studenten uit compleet andere richtingen en landen. Achteraf zijn er drinks and music. Ik zat bij I-Lin (but you can call me 'Pamela') uit Taiwan en Kaing Hourng (but you can call me 'Selina') uit Cambodja. Best aangenaam om hun cultuur te leren kennen en te ontdekken wat zij vinden van Oxford en de Europese gewoontes. Belgie kenden ze allebei van bier, chocolade, Brussels and Dutroux: meteen gespreksstof genoeg...

I Woz

De aantrekkingskracht van deze unief is gisteren nog maar eens gebleken. Op de middag hadden we anderhalf uur 'les' van Steve Wozniak. Dit is de man die op zijn eentje de eerste twee Apple computers heeft ontwikkeld en zo de revolutie van PC's en internet heeft ontketend.
Het was fascinerend om hem bezig te horen. Wozniak heeft een IQ van boven de 200 maar komt heel normaal en gewoon over. Zijn vader gebruikte de honger naar kennis van Wozniak om hem van jongsaf aan in te wijden in electronica en transistoren. Als 12 jarige zat hij al schema's te bedenken om rekenmachines ed te maken. Zijn verhaal was zeer inspirerend, te meer omdat hij vertelde nooit gestreefd te hebben naar een 'uitvinding'. Hij was gewoon goed met electronica en kon meer dingen dan een ander. Het was Steve Jobs die een bedrijf wou en de wereld wou veranderen, Wozniak wou gewoon met chips en computers werken.

De rest van de lessen wordt gegeven door minder merkwaardige personen maar ik stel toch iedere keer vast dat de proffen hier ook heel onderlegd zijn in hun vakgebied en bovenal dat ze veel meer uit een groep kunnen halen dan onze proffen uit Leuven. Iedere les moeten we voorbereiden en het laatste uur van de les is voorbehouden voor groepsdiscussie aan de hand van een praktijkgeval waarin we de theorie moeten toepassen. Heel erg interessant maar het vraagt wel veel werk om iedere les voor te bereiden ...

familienieuws bis

Dit keer minder goed nieuws. Sophie is moeten terugkeren naar België omdat ons 'dimitje' te vroeg ter wereld wilde komen. Voorlopig lijkt alles onder controle maar ze blijft wel in het ziekenhuis ter observatie en om absolute rust te garanderen.
Normaal gezien zal zij binnenkort een berichtje plaatsen met haar volledig verhaal maar wegens algehele verplichte rust moeten jullie voorlopig met mij tevreden zijn als auteur.
Misschien moet ik ook eens verduidelijken dat 'dimi' kan duiden op dimitri of dimitra en dat dit uitgevonden werd door peter om niet telkens over 'de baby' te moeten spreken.

Familienieuws

Peter vertrekt morgen naar Madrid: hieronder leest u waarom.

"Schijn van de maan" weer in de prijzen ?
wo 04/10/06 - De kortfilm "Schijn van de maan" van Peter Ghesquiere is de enige Belgische kortfilm die kans maakt op de prestigieuze CILECT Prize. De afstudeerfilm is een van de vijf genomineerden voor de prijs van 's werelds meest toonaangevende filmscholen.
De kortfilm werd door het Centre International de Liaison des Ecoles de Cinéma et de Télévisioni (CILECT) geselecteerd uit meer dan 100 films. Uit de vijf genomineerde films wordt op 21 oktober de winnaar gekozen in Madrid.
Ghesquiere studeerde in 2004 af aan het RITS in Brussel met "Schijn van de maan". De film vertelt het verhaal van een gezin dat leeft in een dictatuur.
Als de vader van het kind wordt doodgeschoten, vertelt de moeder haar zoon dat papa op reis is naar de maan.
De kortfilm won eerder al de Canvasprijs op het kortfilmfestival Het Grote Ongeduld, de publieksprijs op De Kortste Nachten in Antwerpen en de prijs van de jeugdjury in Hoei.
"Schijn van de maan" was ook geselecteerd voor het Prague Short Film Festival en het Filmfestival van Cannes.

bron: VRTnieuws.net

Matriculation

Vandaag hadden we matriculation. Dit is de officiële inhuldiging als Oxford-university student. We moesten ons opkleden met onze gown en white bow tie boven een dark suit om binnen te mogen (zie foto). Eens binnen zaten we met zo'n 500 in een middeleeuws Theatre te luisteren naar de speech van de vice rector. Die verwelkomde ons nog maar eens in Oxford en wist ook te vertellen hoe 'lucky' we wel zijn dat we hier kunnen studeren... Na een weekje hier weet je ongeveer wel wat ze allemaal te vertellen hebben. In ieder geval mochten we na een kwartiertje buiten om dan te beginnen met het tweede (en officieuze) deel van de ceremonie: drinks. Gelukkig vonden we een pub met belgian beer (stella) en dus konden we naar hartelust drinken. Of het zo'n goed idee is om een paar pints (halve liters) te drinken in de namiddag zal ik morgen misschien ontdekken maar het was in ieder geval leuk. Opnieuw hebben we heel wat medestudenten en echtgenotes leren kennen...
Deze morgen had ik al deelgenomen aan een andere typisch oxford-activiteit: rowing. Als student aan deze unief was ik toch verplicht om éénmaal geroeid te hebben, dus ben ik vanmorgen naar de introduction geweest. Was best wel leuk. Eerst wat oefenen op fitness-roeimachines maar dan het echte werk: met 8 in een boot en hop achteruit.
Een lichtgewicht meisje was onze 'cox' en dat betekent dat zij de bevelen uitdeelt. Het valt op zich al niet mee om naar een vrouw te luisteren maar deze gaf dan nog bevelen als 'bow four hold it hard' en 'number six row perpendicular' zodat ik zelfs geen moeite deed om het te begrijpen. Maar roeien was best wel fun, zodat ik van plan ben om hier toch éénmaal per week heel vroeg uit de veren te kruipen en wat sport te doen.
Nu nog afwachten hoe lang ik dat plan kan volhouden

diversiteit

De voorstelling is voorbij. 216 studenten die één na één langs de micro lopen om zich voor te stellen: boring day. Anderzijds was het wel interessant om iedereen zijn achtergrond eens te horen. Ik ben zowat de enige met productie-ervaring. De meeste collega's komen uit consultancy, vooral IT - SAP consultants zijn naar Oxford gekomen. Maar er zitten ook wel een aantal opmerkelijke carrieres tussen. Zo had Gabriel een online taalburo, opgestart op z'n 22ste!, Major is een US-Marine Major met 17 ervaring, Kevin heeft miljoenen verdiend met zijn Hedge funds maar was erop uitgekeken en wil in oxford iets nieuws leren...
Hopelijk kan ik van al die mannen heel wat bijleren. Vanmiddag is het College induction. In oxford ben ik lid van de Said Business School maar om daar te kunnen studeren moet ik lid zijn van een college. Templeton college is gespecialiseerd in Economie en MBA-studenten dus heb ik me daarvoor ingeschreven. De college is de plaats voor sport en extra-curriculum activiteiten maar er worden ook lessen gegeven en ik heb er een persoonlijke tutor die mijn vooruitgang doorheen het jaar moet opvolgen.
De college staat ook in voor de praktische regeling van de examens. Die vinden plaats in de examschool en worden streng opgevolgd door de procters. Dat zijn senior-proffen die alle regeltjes ivm examens doen naleven. En er zijn nogal wat regeltjes, men zegt dat er ieder jaar 1 wordt toegevoegd en de unief is 800 jaar oud...

nice to meet you

Het jaar is begonnen...
Donderdag kon ik eindelijk in ons appartementje en het valt reuze mee. Het is ruim, op 100m van de 'school' en op 200m van het centrum. Maar bovenal is het rustig gelegen, midden in een groenzone met zicht op het kanaal en bomen... We hebben 2 slaapkamers, een comfortabele badkamer en een goed ingerichte keuken-leefruimte. De tweede slaapkamer is gereserveerd voor ons nageslacht maar tot de geboorte is er zeker plaats voor logés...
Donderdag en vrijdag hebben we grotendeels doorgebracht met administratie en verhuizen (sophie moest tussendoor nog werken in Watford) maar vrijdagavond vonden we het toch tijd om een stapje in de wereld (oxford is nu echt onze leefwereld) te zetten. Smiddags was ik al eens langsgelopen op Said ('de school') en had ik met wat collega-studenten gesproken. 's Avonds zien we toevallig een paar van die gasten terug en ze sleuren ons meteen een café binnen waar ongeveer 100 MBA'ers zaten. Een aantal pinten (cola's voor zwangere sophie) later hadden we al heel wat internationale contacten gelegd, was er al afgesproken voor een 'echtgenoten-activiteit' de volgende middag en wisten we al waar we de volgende avond zouden doorbrengen. Je merkt dat iedereen hier midden in het onbekende gedropt is en dat we echt op elkaar aangewezen zijn om er een leuk jaar van te maken...
Morgen begint het induction-programma officieel en moet ik me gedurende 5 minuten voorstellen aan zo'n 300 man... Mijn engels faalt af en toe nog dus ik hoop maar dat ik dan een begenadigd moment heb. Verder zullen ze ons duidelijk maken hoe de unief werkt want het systeem van colleges, universiteit, leefgroep, procter, examschool, ... is nog 1 groot kluwen voor iedereen van ons.

Belgrave avenue

Dit is een foto van sophie's zolderkamertje in Watford. Watford is een typische voorstad van London: anoniem, groot en zonder sfeer. Er wonen zo'n 100.000 mensen en de lokale voetbalploeg speelt in Premier League. Heel wat bewoners zijn 2e of 3e generatie immigranten, vooral Pakistani en Indiers. Zij hebben het niet makkelijk om de eindjes aan elkaar te knopen en dat is goed te zien aan de huisjes. Als ik mijn fototoestel terugvind, post ik nog wel eens een foto van de straat zodat iedereen kan zien wat ik bedoel.
Sophie huurt de zolderverdieping bij Achmed en Nadia. Zij hebben dit huis in maart gekocht en verhuren nu 3 van de 4 kamers om rond te komen. Tussendoor werkt Achmed ook nog zo'n 16 uur per dag (hij doet 2 fulltime jobs) en gaat ook Nadia werken. Gelukkig is er altijd familie in de buurt om de kleine Esa in de gaten te houden.
Het huis is rustig en de huur valt goed mee (60 pond per week, wat hier uitermate goedkoop is) zodat we overwegen om de kamer verder te huren als noodverblijf tussen twee wachtshiften tot Sophie bevallen is.

start

Hallo
een beetje later dan voorzien starten we dan toch onze blog. Sophie werkt al sinds 1 augustus in Watford en heeft haar draai al wat gevonden. Volgende maandag start mijn MBA in oxford en daarom verhuizen we nu donderdag naar Oxford.
Voor het zover is post ik nog snel een paar foto's van Sophie's kamertje in oxford. Sophie heeft hier 2 maanden gewoond bij een koppel pakistani met hun 2-jarig zoontje.
De kamer is vlakbij Watford General Hospital, waar Sophie werkt.